ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ

Με το αρχίνισμα της μέρας

καθώς περίσευε η χαρά

και το φευγιό της γιορτής

αντάμωνε την καταιγίδα

συναντηθήκαμε,

σαν χορδές, 

που δεν ξαπόστασαν ποτές 

στην αγκαλιά μιας μελωδίας.

Μια ανάσα πνοής,

μια δρασκελιά πριν από το αύριο, 

μια πινελιά γκρίζου σε φόντο ονειρικό,

καθόρισαν τις μέρες,

πριν η καταιγίδα

φωλιάσει μέσα μας .

photo © Eric Paré

ΑΥΡΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ

Πάμε ! Φύγαμε !

πάμε ... φύγαμε...

μ' άνεμο σιμά, στα πέρατα μακρυά.

Αύρα θαλασσινή 

θα μας οδηγεί

με ρότα την ζωή, την καρδιά.

Αύρα θαλασσινή 

θα μας οδηγεί

κυλάν οι μέρες μας, στην σιωπή.

Πόλεις του νερού,

πόλεις του βυθού,

που μας πηγαίνουν και μας κυβερνούν,

στα πέρατα μακρυά.

Θα κινήσουμε, αρμενίζουμε

καθώς οι νύχτες, λυτρώνουν τα θεριά.

Αύρα θαλασσινή 

θα μας οδηγεί

με ρότα την ζωή , την καρδιά.

Αύρα θαλασσινή 

θα μας οδηγεί

κυλάν οι μέρες μας, στην σιωπή.

'Οτι κι αν ζήσουμε, μέσα στη ζωή,

τ' όνειρο άπιαστο, πάντα θάναι κει.

Πάμε ! Φύγαμε !

πάμε ... φύγαμε ...

στα πέρατα μακρυά.

photo © Ursula Abresch

ΦΩΝΕΣ

Φωνές,

που ακούστηκαν 

στη σιγαλιά του πρωινού.

Φωνές,

που ξαπόστασαν

στην αγκαλιά του απομεσήμερου.

Φωνες,

που ταξίδεψαν

στη γειτονιά του φεγγαριού.

Φωνες,

που ξεχάστηκαν ...